MEMO

Urządzenie zaprojektowaliśmy na podstawie badań dotyczących potrzeb seniorów, czynników spowalniających procesy starzenia mózgu, rodzajów dostępnych treści pozytywnie oddziałujących na pamięć oraz możliwości technologicznych i infrastrukturalnych. Niezbędną wiedza zebraliśmy od przedstawicieli różnorodnych środowisk zajmujących się tematyką osób starszych (m.in. akademicy, geriatrzy, pracownicy organizacji pozarządowych, przedstawiciele samorządów), pracowników ośrodków opieki i samych seniorów. W ramach diagnozy przeprowadziliśmy kompleksowe badania jakościowe (a tym m.in. wizyty studyjne w wybranych domach opieki oraz centrach seniorów w Warszawie i Gdyni) oraz ilościowe (badanie na wybranej próbie seniorów prowadzone przez badaczy z Uniwersytetu SWPS).

W projektowaniu urządzenia wykorzystaliśmy metodę Design Thinking, która zakłada: stworzenie interdyscyplinarnego zespołu (co zagwarantowało udział przedstawicieli wszystkich partnerów, specjalistów w dziedzinie designu oraz innych ekspertów); dogłębne zrozumienie potrzeb użytkowników oraz testowanie hipotez i prototypów poprzez zbieranie opinii osób starszych. Dzięki zastosowaniu tej metody powstał innowacyjny produkt, pożądany przez użytkownika, możliwy do wykonania przy zachowaniu rozsądnych kosztów produkcji.

Prototyp umieściliśmy na trzy miesiące w instytucjach świadczących usługi dla seniorów. Osoby starsze zachęciliśmy do korzystania z urządzenia zarówno samodzielnie, jak i w ramach zajęć terapeutycznych czy grupowych. Sposób korzystania z urządzenia był monitorowany przez pracowników instytucji oraz zewnętrznych badaczy w celu określenia, jaki sposób i kontekst użytkowania sprawdza się najlepiej.

Projekt realizowany był przez konsorcjum w skład, którego wchodzili: Pracownia Badań i Innowacji Społecznych „Stocznia” (lider projektu), Laboratorium EE, Uniwersytet SWPS i Miasto Gdynia.

—

Projekt był finansowany ze środków Narodowego Centrum Badań i Rozwoju w ramach konkursu “Innowacje Społeczne II”