• Przejdź do menu głównego
• Przejdź do treści
• Przejdź do stopki

Działasz lokalnie i chcesz wiedzieć, jaki jest Twój wpływ na społeczność, dla której działasz? A może potrzebujesz dowodów, że Twoje działania wzmacniają lokalne więzi i pomagają ludziom współdziałać? Stocznia przygotowała podręcznik, który ma pomóc organizacjom pozarządowym mierzyć ich wpływ na kapitał społeczny.

Podręcznik przedstawia w przystępny sposób koncepcję kapitału społecznego, a także dostarcza 6 narzędzi badawczych służących do pomiaru siły kapitału społecznego, opracowanych w formie krótkich „zeszytów”. Towarzyszy mu „koło decyzyjne BOX”, dzięki któremu będzie Ci łatwiej wybrać odpowiednie dla Ciebie narzędzia. Każda z prezentowanych metod była testowana przez Ośrodki programu „Działaj Lokalnie” Polsko – Amerykańskiej Fundacji Wolności.

Przygotowaliśmy także krótki film wyjaśniający bliżej pojęcie „kapitału społecznego”, jego znaczenie dla rozwoju lokalnego oraz zachęcający do skorzystania z narzędzi BOX”

Podręcznik ma wersję drukowaną i cyfrową (.pdf) oraz dedykowaną stronę internetową, z której można pobrać komplet narzędzi: www.kapitalspoleczny.org

Czas trwania: od 2013 r.

Zespół projektu: Rafał Rudnicki, Jan Herbst, Jan Mencwel
Wsparcie: Maria Wiśnicka

—

Projekt jest realizowany przy wsparciu Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności.

NaprawmyTo.pl to narzędzie informatyczne, służące do mapowania problemów w przestrzeni publicznej.

Pomysł na stworzenie serwisu zrodził się w oparciu o wnioski organizacji pozarządowych składane do Fundacji im. Stefana Batorego w ramach programu „Demokracja w działaniu”. Pod patronatem Fundacji i przy wsparciu koordynacyjnym Stoczni kilkanaście organizacji z całego kraju zdecydowało się pracować nad stworzeniem wspólnego narzędzia, które będzie mogło być lokalizowane w kolejnych miejscach – miastach, gminach, województwach. Głównymi źródłami inspiracji dla serwisu były brytyjski mechanizm FixMyStreet.com oraz amerykański portal SeeClickFix.com.

W 2012 r. serwis Naprawmyto.pl był pilotażowo wdrażany w wybranych gminach położonych w różnych częściach Polski. Operatorami były lokalne organizacje pozarządowe, które brały udział w budowie serwisu oraz uczestniczące w 10. edycji akcji „Masz Głos, Masz Wybór”. Ich zadaniem było przetestowanie działania serwisu w kontekście lokalnym, w tym administracja podstronami gmin, budowa partnerstwa z samorządem i promocja serwisu wśród mieszkańców.

W 2015 roku strona przeszła przebudowę sfinansowaną ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego uzyskanych na podstawie umowy pożyczki z Towarzystwem Inwestycji Społeczno-Ekonomicznych SA.

Obecnie serwis działa w 30 samorządach. Zarządza nim Stocznia, a obsługą informatyczną zajmuje się firma Escola.

Więcej informacji o przedsięwzięciu znajduje się na stronie serwisu: naprawmyto.pl.

Koordynatorka projektu: Natalia Klamann

Podręcznik, który powstał w ramach projektu „Jak usłyszeć głos seniora?” zawiera ogólne i szczegółowe wskazówki dotyczące organizowania i prowadzenia różnego rodzaju procesów konsultacyjnych w udziałem osób starszych.

Podręcznik składa się z:

• opisów różnych metod i technik użytecznych przy realizacji procesów partycypacyjnych z udziałem osób starszych,
• opisów ciekawych, polskich i zagranicznych przykładów takich procesów (m.in. pierwszego w Polsce panelu obywatelskiego w Gdyni, konsultacji programu “Warszawa Przyjazna Seniorom” czy funkcjonowania Miejskiej Rady Seniorów w Poznaniu),
• gotowych do realizacji scenariuszy działań włączających osoby starsze w procesy decyzyjne.

W 2014 r. powstało jego II wydanie, uzupełnione m.in. o opis procesu przeprowadzony w ramach projektu „Senior Woli”.

“Miniporadnik ewaluacji dla realizatorów projektów edukacji kulturalnej” został pomyślany jako pomoc dla osób realizujących projekty w dziedzinie edukacji kulturalnej, a w szczególności przedsięwzięć prowadzonych w ramach priorytetu „Edukacja kulturalna” Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Stanowi zestaw prostych porad i zaleceń. Odpowiada na często zadawane pytania: jak dobrze przygotować projekt do ewaluacji, jak skutecznie ją przeprowadzić oraz jak mądrze korzystać z jej wyników?

Miniporadnikowi towarzyszą gotowe narzędzia badawcze, które można wykorzystywać przy ewaluacji tego rodzaju przedsięwzięć. Pomoc w ich wykorzystaniu stanowi specjalnie przygotowana instrukcja.

Publikacja (wraz z towarzyszącymi jej narzędziami) powstały w ramach projektu „Jak dobrze ewaluować projekty kulturalne?”.

Publikacja stanowi podsumowanie doświadczeń związanych z realizacją czterech procesów: panelu obywatelskiego i spacerów badawczych z osobami starszymi w Gdyni, przygotowania programu współpracy samorządu z organizacjami pozarządowymi w Płocku oraz tworzenia lokalnego programu profilaktyki zachowań ryzykownych w warszawskiej dzielnicy Wola.

Powstała jako część projektu „Dane, debata, demokracja„, w ramach którego wspieraliśmy te samorządy lokalne w planowaniu i realizacji procesów włączania obywateli i organizacji pozarządowych w tworzenie dokumentów strategicznych.

Publikacja zawiera także dokładne scenariusze działań, bazujące na doświadczeniach ich realizatorów.

Poradnik “Ewaluacja. Jak to się robi?” przygotowaliśmy we współpracy z Polsko-Amerykańską Fundacją Wolności i organizacjami realizującymi programy Fundacji. Zawiera praktyczne porady w jaki sposób planować i realizować działania ewaluacyjne i jak wykorzystywać ich efekty.

Poradnik jest “szyty na miarę” z myślą o programach PAFW, ale mamy nadzieję, że każdy kto interesuje się ewaluacją znajdzie w nim coś dla siebie. Bazuje na doświadczeniach środowiska organizacji współpracujących z PAFW, a także na przeglądzie polskiej i zagranicznej literatury związanej z ewaluacją.

Zainteresowanych papierowym wydaniem prosimy o kontakt mailowy pod adres: [email protected]

Poradnikowi towarzyszy EWALUACYJNY QUIZ DIAGNOSTYCZNY – narzędzie do samooceny sposobu ewaluacji programu społecznego. Jeśli chcesz poznać mocne i słabe strony ewaluacji Twojego programu odpowiedz na wszystkie pytania quizu – na koniec otrzymasz punktową ocenę oraz rekomendacje. Twoje odpowiedzi są całkowicie anonimowe. Aby rozwiązać quiz, kliknij tutaj.

Obejrzyj też krótki film zawierający najważniejsze rady:

Raport stanowi podsumowanie projektu BemowoStory, który zrealizowaliśmy na terenie warszawskiej dzielnicy Bemowo i który składał się z dwóch komponentów – eksploracyjno-badawczego oraz konsultacyjnego.

Głównymi celami projektu były:

• diagnoza stylu życia i problemów społecznych młodzieży w wieku 12-19 lat zamieszkującej i/lub uczącej się na terenie dzielnicy,
• ocena działań i usług świadczonych dotychczas na rzecz młodzieży przez Dzielnicę Bemowo oraz potrzeb młodzieży w tym zakresie,
• przygotowanie we współpracy z Dzielnicą, a następnie skonsultowanie z młodzieżą zestawu przydatnych wniosków i rekomendacji do prowadzenia skutecznych działań do niej skierowanych.

Raport stanowi podsumowanie badania przestrzeni komend i komisariatów policji używanej zarówno przez ich pracowników jak i osoby poszkodowane, które realizowaliśmy na zlecenie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Badanie poprzedzało rozpisanie konkursu na projekt modelu komendy i komisariatu policji oraz na ich znak graficzny i identyfikację wizualną.

W ramach badania skupiliśmy się na rozpoznaniu potrzeb różnych użytkowników przestrzeni komend i komisariatów – funkcjonariuszy, pracowników cywilnych, ale przede wszystkim osób odwiedzających te instytucje w różnym charakterze – świadka, osoby pokrzywdzonej lub po prostu obywatela przebywającego w tej przestrzeni (np. poszukującego informacji). W sposób szczególny staraliśmy się poznać i opisać potrzeby specyficznych, szczególnie wrażliwych grup: dzieci, osób niepełnosprawnych, cudzoziemców, osób doświadczających przemocy.

Badanie było prowadzone przy wykorzystaniu zarówno metod ilościowych (ankiety internetowej wśród komendantów) jak i jakościowych – wywiady z przedstawicielami organizacji pozarządowych, wizyty badawcze w komendach i komisariatach, dedykowany warsztat z udziałem przedstawicieli różnych środowisk, analiza danych zastanych, w tym inspirujących rozwiązań zagranicznych.

Większość ze sformułowanych wniosków i rekomendacji odnosi się bezpośrednio do kwestii związanych z aranżacją przestrzeni. Pojawiają się jednak także inne – dotyczące m.in. przyzwyczajeń, przekonań i zakorzenionych schematów postępowania, których zmiana może mieć nie mniej istotne znaczenie dla wzajemnych relacji policji i lokalnej społeczności. Wielu z zaobserwowanych problemów nie da się bowiem rozwiązać wyłącznie poprzez standaryzację pomieszczeń.https://stocznia.org.pl/wp/wp-admin/post.php?post=1191&action=edit

Raportowi głównemu towarzyszą załączniki:

• raport podsumowujący przegląd różnego rodzaju przykładów działań związanych z aranżacją przestrzeni budynków policyjnych (głównie zagranicznych) – zarówno o charakterze standaryzacyjnym, poradnikowym, jak i opisów konkretnych ciekawych inwestycji
• prezentacja wyników z badania ilościowego przeprowadzonego wśród komendantów komend i komisariatów
• szczegółowy opis metodologii wraz z wykorzystanymi w badaniu narzędziami (scenariuszami i ankietą)

„Targówek Mówi” to wyprawa po starej, ale rzadko dziś odwiedzanej dzielnicy – Targówku Fabrycznym – śladami wspomnień jej mieszkańców.

Targówek Fabryczny zawdzięcza swoją  nazwę licznym zakładom przemysłowym, które działały tu już od XIX wieku. Po II wojnie światowej kilkakrotnie ogłaszano wielkie plany modernizacyjne dla dzielnicy, zapowiadające poszerzanie ulic, budowę nowych zakładów oraz poprawą komunikacji z resztą miasta. Z zamiarów zazwyczaj rezygnowano w połowie drogi, a zarówno doniosłe, jak i codzienne wydarzenia zostawiały ślady w przestrzeni dzielnicy, ale przede wszystkim – w pamięci mieszkańców.

W 2013 r. w ramach projektu „Targówek mówi” zebraliśmy opowieści osób, które mieszkają na terenie Targówka Fabrycznego od wielu lat, przeprowadziliśmy kwerendę archiwów (w tym zdjęć). Następnie uruchomiliśmy stronę www, na której prezentujemy zebrane materiały.

Publikacja zbierająca najważniejsze zasady i standardy realizacji procesów budżetów partycypacyjnych, została przygotowana przez grono osób zaangażowanych w realizację tego typu mechanizmów w kilku miastach Polski, reprezentujących zarówno środowisko samorządowe, jak i organizacje pozarządowe.

Zaprezentowano w niej uniwersalny model procesu budżetu partycypacyjnego oraz minimalne standardy realizacji poszczególnych jego etapów. Dokument ten jest pomyślany jako punkt odniesienia dla przedstawicieli samorządów, organizacji pozarządowych oraz „zwykłych” mieszkańców, chcących dopiero wprowadzić w swojej jednostce terytorialnej budżet partycypacyjny lub udoskonalić funkcjonującą już procedurę.

Autorzy: praca zbiorowa pod red. Ewy Stokłuski

Projekt graficzny: Studio Kotbury

Rok wydania: 2013, 2015 (II wydanie)